Łączna liczba wyświetleń

niedziela, 11 września 2016

Płatek 471 - Ból Istnienia



Milion myśli, ból istnienia,
Wiersz pisany poprzez łzy,
Sztuczny uśmiech od niechcenia,
W oczach nadal niemy krzyk.


W lustrze widzę wciąż to samo,
Twarz zranioną wspomnieniami,
Przyszłość będzie dla mnie karą,
Za to, że nie dałem rady.


Za to, że puściłem dłoń,
Która nigdy już nie wróci,
Za marzenia starte w proch,
Za samotność mojej duszy.


Nic nie będzie tak jak dawniej,
Los okrutny wybrał drogę,
Resztki sił niedługo stracę,
Nikt już chyba nie pomoże.



Nic od dawna się nie zmienia,
Jak szalony płynie czas,
Jedna tylko jest nadzieja,
Że powrócisz moja K.

Brak komentarzy:

free counters