Płatek 345 - Stracone Nadzieje

Lato w pełni, świat rozkwita,

Wszystko się wydaje lepsze,

Niebo mieni się w błękitach,

Słońce grzeje swoim ciepłem.

Wiatr ochładza momentami,
Oczy szczęścia wypatrują,

Zawładnięty marzeniami,

Które głowę mą zajmują.

Smutna cisza, każdy szept,

Tą samotność przypomina,

Strasznie to bolesne jest,

O radości zapominam.

Nie potrafię się odnaleźć,

Ciągle szukam swego miejsca,

Bo bliskości nie ma dalej,

Znikło prawie bicie serca.

Zniknął uśmiech na mej twarzy,

Nie ma żadnej już nadziei,

Nic nowego się nie zdarzy,

Bólu duszy nic nie zmieni.