Już ziemia nas wita przepięknym świtem,
Rośliny się właśnie budzą do życia,
I niebo czaruje dziś swoim błękitem,
Przed Tobą ja nie mam nic do ukrycia.
Twych oczu blask i dłoni dotyk,
Jak muśnięcie jednego płatka róży,
Umieram ma miła z potężnej tęsknoty,
Samotnie mi czas się strasznie dłuży.
Twój piękny, uroczy uśmiech to dar,
Jak ciepły, spokojny promyczek od słońca,
W mym sercu natychmiast rozpala się żar,
I mogę tak patrzeć na Ciebie bez końca.
Lecz cóż mi z tego przyjdzie kochana,
Gdy moje uczucie w śmieci wyrzucasz,
Ja nie śpię przez ból od nocy do rana,
Bo Ty mnie po prostu od siebie odrzucasz.
To boli dość mocno Ty nie wiesz jak bardzo,
Traktujesz mnie ciągle jak małego chłopca,
Więc moim stanem tak łatwo gardząc,
Stajesz się dla mnie zwyczajnie obca.
I jak tu się znaleźć gdy serce bez głosu,
Gdy życie się robi nie do zniesienia,
To trzeba czekać na szansę od losu,
Bo miłość jest warta takiego cierpienia.
1 komentarz:
pięknie : ) :*
po prostu cudnie ;)
Prześlij komentarz