Witaj drogi czytelniku,
Na przychylność Twoją liczę,
Znajdziesz przygód tu bez liku,
Które przeżył Wędrowniczek.
Raz się wybrał późną wiosną,
By pochodzić gdzieś po lesie,
Minę dosyć miał radosną,
Co miejscowa wieść tu niesie.
Lecz ten spokój ktoś zakłócił,
Mały i słodziutki ptak,
Który z gniazda się wywrócił,
To dla niego kiepski znak.
Jasio podszedł wtem do drzewa,
Wziął biedaka w swoje ręce,
Chce go zanieść tam gdzie trzeba,
I utulić w strasznej męce.
Chłopiec znalazł gniazdo jego,
Były inne tam pisklęta,
I położył w nim małego,
Mama także uśmiechnięta.
Jasio biednym wciąż pomaga,
Bo traktuje ich jak braci,
Choć dla innych to zniewaga,
On zyskuje, a nie traci.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz