Witaj drogi czytelniku,
Na przychylność Twoją liczę,
Znajdziesz przygód tu bez liku,
Które przeżył Wędrowniczek.
Chodził sobie wokół lasu,
Zbierał grzyby oraz korę,
I tak od pewnego czasu,
Wciąż pakuje wszystko w worek.
Lecz za moment coś zobaczył,
To wiewiórka słaba leży,
Czy biedaczce pomóc raczy,
On w to bardzo mocno wierzy.
Okazało się więc prędko,
Że malutka osłabiona,
Gdy poczuła się dość miękko,
Padła jakby postrzelona.
Chłopiec wyjął swój obiadek,
To pomogło jej od ręki,
Szybko powstać dała radę,
I skończyła straszne męki.
Jasio kocha te zwierzątka,
Okazując serce swoje,
W każdym z nich jest jego cząstka,
Co wciąż koi trudów znoje.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz