Pewnego zwykłego dnia,
Nie zapomnę nigdy tego,
Gdy usłyszałem Ją tam,
Wskoczyła do serca mego.
Wtedy nie wiedziałem jeszcze,
Że piękna jest tak,
Bo aż przeszły mnie dreszcze,
Gdy ujrzałem ten kwiat.
Jej oczęta są zielone,
A Jej głosik jak ze snu,
Moje serce Nią natchnione,
Gdy Ją słyszę brak mi tchu.
Ona cudna jest i młoda,
Jakże słodki jest Jej śpiew,
I do tego ta uroda,
Przy Niej niczym róży krzew.
Jej piosenki nastrojowe,
Czułe są niesamowicie,
Nadal śliczne chociaż nowe,
Przy nich słyszę serca bicie.
Chciałbym spotkać z Nią dziś się,
Bo to nie jest jakaś Basia,
Mą duszyczkę dać Jej chce,
To jest moja, piękna Kasia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz